Ciąg dalszy męki

Swego czasu raczyłam Was zdjęciami

GATKÓW,

czyli majtek od stroju kąpielowego.

Znane zdjęcie, nie?

Sprułam je.

Tak. Sprułam. Z zimną krwią. Mimo zarzekania, że tego nie zrobię.

Bo mnie szlag trafił.

Nie dość, że za luźne, taśma mi się za długa zrobiła i żadne ściągające sznureczki nie pomogły,

to jeszcze z tyłu, na tyłku, robiła się torba!

Czyli nadmiar materiału odstawał nieestetycznie.

I patrząc na to, coś we mnie w końcu pękło, usiadłam, poprułam

i zaczęłam ...

Stanik!

Oto on, cały, gotowy, UDANY!!!

Nawet wygodny i trafiłam z rozmiarem na mój biust,

co z tyłkiem wcześniej się nie udało;)

Jestem miseczka C, witam!- uprzejmie się przedstawił.

Trochę mi się wydaje... Zbyt ażurowy w strategicznych miejscach,

ale kurczę,

ładny wyszedł.

I ten szalony kolor :P

Odważny, ale stwierdziłam, że raz się żyje, a co!

Było co robić, bo każdy trójkącik składa się z 12 osobnych motywów.

Tu łączenie- przed przymierzeniem bałam się, czy przypadkiem nie zrobiłam zbyt szerokiego ,,rozstawu",
ale wyszło idealnie;)

No tu lewa strona z wystającymi nitkami, nie przycięłam wszystkich zbyt krótko,
żeby mieć margines bezpieczeństwa,
bo chyba nie ma większego wstydu,niż rozpadający się na kąpielisku biustonosz;)

Po majtasach została mi taśma.

W żadnym wypadku nie chciałam się jej pozbywać.

Zaczęły się zatem przymiarki.

Taśma od dołu, żeby podtrzymała biust.

I taśma jako ramiączka.

Ale złożyłam stanik na pół

i

zapaliła mi się lampka:

~Hm... Czy to nie wygląda jak przód majtek?~

No chyba wygląda;)

Przyłożyłam, przymierzyłam, pomysł zaskoczył;)

przód

Oceniłam, że wystarczy poszerzyć robótkę o 1 motyw, 

i będzie tył.

tył

Zatem taśma została odłożona na bok i teraz będzie czekać na swe przeznaczenie;)
Trochę poczeka, bo przede mną intensywny okres, w którym o szydełku będę mogła zapomnieć.

Ale czymże są te 2,3 miesiące wobec szczęśliwych lat
kiedy będą mi służyć? ;D


***

Sutasz (soutache)- udany debiut?

Niesamowite, ale udało mi się!

Oczywiście wpadki też się pojawiły, jak to przy debiutanckiej, większej pracy;)

Jednak dzięki żyłce, cieniutkiej i przezroczystej wszystko

jest niewidoczne dla niewtajemniczonych;)

Także przy tej jakości zdjęć, niestety musiałam je zrobić telefonem,

a nie aparatem jak do tej pory,

więc ten szczegół nie będzie

widoczny, a też na głos nie powiem, 

gdzie się zamotałam;)

Zrobiłam parę zdjęć ,,w trakcie", zatem widać tą poplątaną żyłkę-upiora

i nieposłuszne końcówki sznurka...

Zaprawdę- są nieposłuszne, a żyłka chyba ma pakt z diabłem, 

bo bardzo ćwiczyły moją cierpliwość;)

 

Żeby dojść do tego momentu potrzebowałam pół wieczoru i jedno przedpołudnie.

Oceniam, że nie tak źle;)

Lecz następnie trzeba było znaleźć bigle, które w czeluściach swojego pokoju ukryła 

Najmłodsza Siostra....

Kto z Was ma młodszą siostrę, ten wie, że uzyskanie niektórych informacji 

graniczy z cudem. 

Zatem po pokonaniu tej przeszkody i zrobieniu tego zdjęcia minęło trochę i zrobiło się wczesne popołudnie;)

No ale już nie liczę tego do czasu pracy, wolę powiedzieć, że robiłam je tylko 

pół dnia;)

Żałuję, że nie zrobiłam zdjęcie lewej/tylnej strony przed podklejeniem,

bo zawsze to ciekawie wygląda:) 

Materiał może nie za szczęśliwy, ale taki był pod ręką, no nic nie zrobię,

a kolczyki robiłam dla siebie, nie na zamówienie, więc ,,obleci" :)

Jeszcze jeden rzut oka na efekt ostateczny:

No mi się podoba, ale ja to jestem wyjątkowo subiektywna w tym przypadku;)

Takie wyszły mi delikatne, ale eleganckie,

niewinne, ale przykuwające wzrok.

To chyba te perełki i szlachetny błękit serca tych kolczyków :)

***