Sutasz (soutache)- udany debiut?

Niesamowite, ale udało mi się!

Oczywiście wpadki też się pojawiły, jak to przy debiutanckiej, większej pracy;)

Jednak dzięki żyłce, cieniutkiej i przezroczystej wszystko

jest niewidoczne dla niewtajemniczonych;)

Także przy tej jakości zdjęć, niestety musiałam je zrobić telefonem,

a nie aparatem jak do tej pory,

więc ten szczegół nie będzie

widoczny, a też na głos nie powiem, 

gdzie się zamotałam;)

Zrobiłam parę zdjęć ,,w trakcie", zatem widać tą poplątaną żyłkę-upiora

i nieposłuszne końcówki sznurka...

Zaprawdę- są nieposłuszne, a żyłka chyba ma pakt z diabłem, 

bo bardzo ćwiczyły moją cierpliwość;)

 

Żeby dojść do tego momentu potrzebowałam pół wieczoru i jedno przedpołudnie.

Oceniam, że nie tak źle;)

Lecz następnie trzeba było znaleźć bigle, które w czeluściach swojego pokoju ukryła 

Najmłodsza Siostra....

Kto z Was ma młodszą siostrę, ten wie, że uzyskanie niektórych informacji 

graniczy z cudem. 

Zatem po pokonaniu tej przeszkody i zrobieniu tego zdjęcia minęło trochę i zrobiło się wczesne popołudnie;)

No ale już nie liczę tego do czasu pracy, wolę powiedzieć, że robiłam je tylko 

pół dnia;)

Żałuję, że nie zrobiłam zdjęcie lewej/tylnej strony przed podklejeniem,

bo zawsze to ciekawie wygląda:) 

Materiał może nie za szczęśliwy, ale taki był pod ręką, no nic nie zrobię,

a kolczyki robiłam dla siebie, nie na zamówienie, więc ,,obleci" :)

Jeszcze jeden rzut oka na efekt ostateczny:

No mi się podoba, ale ja to jestem wyjątkowo subiektywna w tym przypadku;)

Takie wyszły mi delikatne, ale eleganckie,

niewinne, ale przykuwające wzrok.

To chyba te perełki i szlachetny błękit serca tych kolczyków :)

***