Róż i cóż.

Robi się!

Wciąż się robi, choć mało się Wam chwali:)

Dziś mam ciut luźniejszy dzień, nie muszę nic, żadnych zobowiązań - choć kilka towarzyskich do odrobienia by się znalazło...- wróciłam zmordowana z pracy i siedzę i bezkarnie odpoczywam.

Że do odpoczynku zaangażowałam butelkę dobrego piwa, to mały szczegół.

(ostatnio odkryłam, jakie walory smakowe reprezentują piwa niepasteryzowane, prawie, że bajka;) )

Mały szczegół, ale jednak zniósł trochę uczucie zmęczenia, wyparł je z organizmu i sprawił, że jest teraz wrażeniem jakby trójwymiarowym, stojącym obok, ale niedotykającym.

Czasem potrzeba takiej ucieczki.

Podkreślam słowo ,,czasem".

Bardzo podkreślam, grubą kreską. 

W swojej pracy widzę, jak taka codzienna potrzeba ucieczki zmienia życie.

Na bardzo złe. 

Ale o tym może kiedyś.

Dziś, po wyparciu z mięśni zmęczenia, chcę się podzielić z Wami czymś ładniejszym, czymś radośniejszym, kolorowszym.

Uwielbiam neologizmy.

Wy wiecie, że moją klawiaturą zawładnęła wena, współpracująca z niepasteryzowanym napojem gazowanym.

Wy tak, a ja to przeczytam jutro.

Albo jak będę miała czas.

Czasem nurtuje mnie takie pytanie- czy używam dużo regionalizmów? ,,Regionalizm" to wg mnie słowo gwarowe, z narzeczy językowych, nie będące ,,prawidłową polszczyzną".

W tej kwestii nie mogę być obiektywna.

Czasem, by wyłączyć ten subiektywizm marzę o studiowaniu filologii polskiej. By mówić i wysławiać się poprawnie, by być oczytaną i znać wiele związków frazeologicznych i nawiązań do literatury, by pamiętać cytaty i w odpowiednich momentach ich używać.

By pisać neologizmy w prawidłowy sposób.

Albo żeby w zarozumiały sposób myśleć- jestem mistrzem w swojej dziedzinie, mówię najładniej i najpiękniej się wyrażam.

Człowiek niestety istotą próżną jest.- jeżeli nikt tego jeszcze nie powiedział, to ja rezerwuję sobie to zdanie jako autorskie, z ,,r" w kółeczku;)

A tak na serio i wracając do tematu.

Dziś będzie różowo.

Albo na różowo:)

Ostatnio bardzo lubię róż. 

Zastanówmy się, z czym nam kojarzy się ten kolor?

Bo mi z czymś:

-infantylnym-kolor małych dziewczynek albo kobiet stylizujących się na słodkie idiotki

-energetycznym-jeszcze bardziej niż mocna zieleń czy też niebieski

-ładującym baterię- w tym kolorze jest skumulowane tyle energii!

-poza tym, w tym kolorze do twarzy blondynkom ;)

-rezerwowany dla dziewczynek, ale jak niektórzy mężczyźni wyglądają w nim pociągająco i ... właśnie, męsko. 

Choć wg religii,powinno być tak, że różowy/czerwony rezerwowany jest dla chłopców( kolor szaty zmartwychwstałego Jezusa), a niebieski dziewczynkom(od koloru szat Maryi), to nasza kultura wytworzyła inny kanon.

Zatem- jestem blondynką, kobietą, w tym kolorze czuję, że wyglądam świetnie i tryskam energią, wspomagana idącymi z niego fluidami i ładującymi moją pewność siebie, poza tym, mężczyzna stojący koło mnie wygląda nieziemsko i szalenie przystojnie wsparty aurą mojego koloru i uznaję, że tym kolorem, noszonym przeze mnie, mogę wzmacniać atuty płci przeciwnej.

Właśnie przez ten widziany przez innych infantylizm- facet obok kobiety w różu wygląda silnie, męsko, jak opoka i skała, na której słabsza płeć może oprzeć słabsze swe ramię i wspomóc słabszy swój umysł-niestety wciąż faceci uważają się za opokę i producentów najlepszych myśli świata, gdzie tymczasem kobiety- nie myślą wcale lub myślą źle- Femina cum sola cogitat male cogitat- tak już mówili starożytni, a Ci nam współcześni...
Ach, ci mężczyźni...

Mój wieczór jest dziś długi, a jutrzejszy poranek zacznie się wcześnie.
Nabieram sił, patrząc na różowe zdjęcia:)
Teraz popatrzcie i Wy, może też znajdziecie w tym energetycznym, mocnym różu ładowarkę dla swojej witalności ;)

Ja już czuję się mniej ,,wypompowana" :)

W ogóle podoba mi się ten wzór- w efekcie mają być falbany. 

Tu widać, że jak się powiedziało ,,A" to już się z tą literą dalej postępuje;)

Różowa wełna- różowe szydełko;) z cudowną silikonową rączką, na której ręka się nie śliska i nie poci.

Kupione za granicą i jeszcze w żadnej pasmanterii nie widziałam, jest to u nas do zdobycia? 

Widział ktoś?

Pewnie już widzicie, co ,,się robi" :)

Tak, owszem, dokładnie i nie inaczej- SUKIENKA.

Nie na byle jaką okazję, nie byle jaki efekt ma zostać osiągnięty.

Początkowo miała to być sukienka po prostu na poprawiny- bardzo ażurowy wzór, a pod spodem kontrastująca halka.

Ale:) 

Licho nie śpi, chochlik szepcze, tryby w mózgu przetwarzają złapane wrażenia...

I znalazła się gazeta, w gazecie zdjęcie, na zdjęcie patrzyła też Mama. Mama spojrzała też na wzór, powiedziała, że prosty, ale gęsty, dużo nitki pójdzie.

Ażur poszedł w zapomnienie, halka odłożona na później,

Mama zlecenie przyjęła i właśnie działa:) 

Cudownym szydełkiem powstaje cudownie wyjątkowa sukienka.

Kawałek spódniczki już jest;) 

Długość: gdzieś do połowy uda. 

Ma być: do kolana.

Czyli jeszcze trochę.

Bo góra tej sukienki MA NIE MIEĆ PLECÓW.

Nie będzie pleców!

Nie mogę doczekać się przymiarek i efektów.

To już wkrótce;)

A sama działam nad powstaniem niebieskiej bluzki.

Nerwy wyćwiczyłam, cierpliwość mam na poziomie kotki, po której skacze stado małych kociąt, 

na szczęście koniec blisko.

W przypływie weny powstaną zdjęcia, a po zdjęciach post błękitny.

Róż różem, a niebieski to kolor nieba.

A niebo kocham najbardziej.

***